Pintxoak

Pintxoak

PINTXOA

Jatorriz, pintxoa ogi-xerra baten gainean jarritako janari-anoa zen, txotx batekin eutsita.

Gaur egun, denetik dago, esaterako, Gilda erraz baina zoragarria, Donostian sortutakoa: pipermin, antxoa eta olibarekin egindako banderilla mina. Rita Hayworthen omenez sortu zen. Eta noski, badaude pintxo oso sofistikatuak ere, goi-mailako sukaldaritzaren adibideak, miniaturan eginda, dosi txiki eta gozoetan kontzentratutako zapore landuak.

Pintxoaren kulturaren (ezin zaio beste era batera deitu horri) jatorri-lekua Donostia den arren, gaur egun Gipuzkoako ia txoko guztietan topa dezakegu.Bertako nortasun gastronomikoan pintxoak duen garrantzia dela eta, Gipuzkoako udalerri askotan

Pintxoak jateko gida.

  • Pintxo hotza baldin bada, barran eskuragarri egon ohi da, eta zuzenean hartzen da.
  • Pintxo beroa baldin bada, zerbitzariari eskatu behar zaio.
  • Pintxoak jatera joandakoan, taberna bakoitzean kontsumizio bat (pintxoa eta edaria) hartzea da ohikoena, eta gero beste taberna batera joatea.
  • Tabernetan, txotxaren luzerak (pintxoak txotxik baldin badu behintzat) ez du prezio-tartea adierazten. Zalantza izanez gero, onena zerbitzariari galdetzea da.
  • Amaieran ordaindu ohi da. Koadriletan, txandaka ordaintzeko ohitura izan ohi da, edo “bote” edo “kutxa” bat jartzen da hasi aurretik (taberna bakoitzean bakoitzak berea ordaintzea ez da batere ohikoa).